کد مطلب:2145 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

اگر كسي دعاي ندبه را بدون ناله و زاري بخواند آيا دعايش صحيح است چون ندبه به معناي ناله و زاري است؟

علت تشريع دعا براي تصفية روح است. دعا داراي معاني و مضامين بلند و گسترده اي است كه خواندن و تأمل در كلمات آن موجب شكوفايي و تزكيه و تهذيب نفس مي شود. زمزمه اي كه انسان در حين مناجات با خداي خويش دارد؛ بيشتر از آن كه نجوا و لقلقة زبان باشد، حكايت از حاجت مندي و طلب تقاضا از متقاضي مضطر و گرفتار نسبت به وجود بيكران حق تعالي دارد.

اما ادعية معروف و مأثور كه به نصّ صريح از اولياي الهي به دست ما رسيده، رابط و واسطة محكم بين خالق و مخلوق است.

اصل بر اين است انسان جمله اي را كه ادا مي كند، بفهمد چه مي گويد. جملاتي كه معاني و مضامين عارفانه و عاشقانه داشته باشد، براي تلفظ و ادا به حالت خاصي نياز دارد كه بايد مراعات شود.

دعاي شريف ندبه، خصوصاً قسمت هايي كه مربوط به ساحت مقدس حضرت صاحب(عج) مي شود، آكنده از سوز و گداز و اضطرار و التجاي عاشقان حضرت است كه چنين نسبت به آن وجود عزير، ارادت خود را به نمايش

مي گذارند و به نُدبه و زاري مشغول مي شوند. البته ضرورتي ندارد كه چون نام دعا ندبه است، بايد آن را با گريه و زاري خواند. مهم روح دعا و درك مضامين و تفكّر در واژگاني است كه تلفظ مي شود. هر چند شخص داعي در اين باره تلاش به خرج دهد، جوارح (اعضاي بدن) و جوانح (قلب و دل) با او همراهي كرده و خواه ناخواه شخص را به ندبه و تضرع وا مي دارند، پس بستگي به معرفت و اندازة برداشت انسان ها دارد. شاعر مي گويد:

آب دريا را اگر نتوان كشيد هم به قدر جرعه اي بايد چشيد